*ආදරණීය_නදී_(4 කොටස )
"පුතා එනකම් තමයි අපි බලාගෙන හිටියෙ.එන්න පුතේ..."
නදීලගෙ තාත්තා පුදුම සෙනෙහසකින් කතා කලේ.මේ තරම් සුන්දර මිනිස්සුන්ට අම්මෙ තාත්තෙ කියන්න අපි කොයි තරමක් නම් පිං කරන්න ඇතිද නදී.අම්මට වගේම මං තාත්තා ලඟටත් ගිහින් දෙපා අල්ලලා වැන්දා.මේ වගේ දයාබර මිනිස්සු ලඟ මොන තරම් වැඳ වැටුනත් පාඩුවක් නම් වෙන්නෙ නෑ නදී.සැටියට වෙලා මං හරි බරි ගැහිලා ඉඳගෙන හිටියෙ නදීත් එනකම්.
"තේ එක බොන්න පුතේ.දැන් ගොඩක් වෙලානෙ හදලා."
"තව ටිකකින් නදීත් ආවම බොමු තාත්තේ..."
මට නදීත් ඉන්න ඕන තාත්තේ.නදීගෙ වහල යට නදී නැතිව දැන් මගෙ උගුරෙන් පහලට මුකුත්ම ගිල ගන්න බැරි වේවි මට.
"අපේ දඟමල්ල නාගන්න ගියාම එන්නෙ පැයකට විතර පස්සෙ පුතේ.පුතා ඒවා දන්නෙ නෑනෙ.එයා එනකොට තේ එක හොදටම හීතල වෙලා තියේවි.එයා එනකම් පුතා බොන්න.අනික පුතාට කියන්න පුතා නොදන්න ගොඩක් දේවල් තියෙනවා අපේ ජීවිත වල පුතේ..."
මම තේ එක අතට ගත්තා.නදී එද්දි ඇත්තටම පරක්කු වෙන්නත් ඉඩ තියෙනවනෙ.කිව්වත් වගේ නදී මහ දඟ මල්ලක්නෙ.ඒත් මට හිතා ගන්න බෑ නදීලගෙ තාත්තා කියන්න යන දේ.ඒත් ඒක මම දැන ගන්න ඕන දෙයක් නම් දැන ගන්නම ඕනනෙ.
"මොකක්ද තාත්තෙ ඒ කතාවෙ තේරුම...?" මං ලොකු උවමනාවකින් වගේම ලොකු කුතුහලයකින් ඇහුවා.
"මේ කියන දේවල් අහලා පුතා කලබල වෙන්න එපා.අම්මයි මායි දැන් කතා කලේ මේවා පුතාම දැන ගන්න කලින් අපිම කියන්න.නැත්නම් පස්සෙ කාලෙක පුතා හිතයි අපි මේවා හිතලම පුතාලට හැංගුවා කියලා."
මොනාද මේ තරම් කියන්න වටින දේවල් තියෙන්නෙ මෙහෙ දෙයියනේ.මගෙ හිතට හරි නෑ.
"කමක් නෑ තාත්තෙ කියන්නකො.මම ඒවා දැන ගන්න ඕන නම් කවදාහරි දැන ගන්න ඕනනෙ."
"ඉස්සර වෙලාම පුතේ කියන්නකො පුතා අපේ දුවට ආදරේ කරන්නෙ ඇත්තටම අවංකවමද කියලා...?.අපි දෙන්නට ඉන්නෙ
එකම එක දරුවෙක් විතරයි පුතේ.උණහපුළුවාට උගෙ පැටියා මැණිකක්ලුනෙ පුතේ.අපි මේ තරම් කාලයක් රැක ගත්ත අපේ පුංචි කෙල්ල පුතාට හැමදාම රැක ගන්න පුළුවන්ද කියලා කියන්නකො."
දෙයියනේ.මේ මොනාද කියන්න හදන්නෙ මේ දෙන්නා.මගෙ හිතට ඉවසුම් නෑ.නදීව මට මැණිකකටත් වැඩියෙන් වටිනවා තාත්තේ.
"ඔව් මං නදීට ආදරේ කරන්නෙ ඇත්තටමයි තාත්තෙ.මම නදීට ආදරේ කරන්න පටන් ගත්තෙ එයාව දකින්නත් කලින් ඉඳන්මයි.එතකොට මං නදීගෙ ලස්සනක් වත් ගෙවල් දොරවල් ගැන වත් කිසිම දෙයක් ගැන වත් දන්නෙත් නෑ.පලවෙනි වතාවට අපි අපිව හැබැහින්ම දැක ගත්තෙත් අද තමයි.මං පොරොන්දු වෙන්නම් තාත්තෙ.මට පුළුවන් උපරිමෙන් මගෙ මැණිකව පරිස්සම් කර ගන්නවයි කියලා."
ඉස්සරහට වෙන්න තියෙන්නෙ මොනා උනත් මං අවංකවම හිතට ආපු දේ ඒ විදියටම කිව්වා එයාලට.ඊට පස්සෙ නදීලගෙ තාත්තා කීව දේවල් අදහා ගන්න තරමට මං ඉගෙනගෙන තිබුනෙ නෑ.දරා ගන්න මොන තරම් අපහසු උනත් මං ඒ හැම දෙයක්ම අපේ ආදරේ වෙනුවෙන් අමාරුවෙන් දරා ගත්තා.මං මගෙ ජීවිතේ ඔයාව ලබන්න මොන තරම් පිං කන්දරාවක් කරන්න ඇතිද නදී.ඔය තරම් ලස්සනක් ලබා ගන්න, විඳ ගන්න...අනේ මට හිතා ගන්න බෑ මං කොයි තරම් වාසනාවන්තයිද කියලා.ඒ වගේම ඔහොම ලස්සනක් ලබන්න ඔයත් පිංකම් මහ ගොඩක් කරන්න ඇති.ඒත් ඒ තරමටම ඔයා මේ සංසාරෙ පුරාවට මොකක් හරි මහා පාපකර්මෙකුත් කරන්න ඇති.මං කොහොමද මේ දේවල් විශ්වාස කරන්නෙ නදී.ඒක ඇත්තටම එහෙමම වෙන්න පුළුවන්ද.කමක් නෑ නදී.මට මගෙ ලෝකෙ ජීවත් කර ගන්න ඔයා ඇති.මං ඔයාව පරිස්සම් කර ගන්නවා මගෙ ජීවිතේ තියෙනකම්ම.සත්තයි.අපි අදහන දෙවියොත් මේ ලෝකෙ ඇතිනෙ නේද නදී.
නදීලගෙ අම්මයි තාත්තයි කිව්ව දේවල් අහගෙන මං පැය බාගයක් වත් ඉන්න ඇති.මගෙ ඇස් දෙකට කඳුළු පිරුනා වගේ මට මතකයි.නදී තාමත් නෑ.මගෙ නදීට මේ කඳුළු පෙන්නන්න බැහැ.කවදාවත්ම මේ කඳුළු පෙන්නන්නෙ නැහැ.මගෙම හිතට මං දිවුරලා පොරොන්දු උනා.
"අපි මේවා කිව්වා කියලා නදීට කියන්න එපා පුතේ.අපි පුතාට කැමැත්ත දුන්නෙත් කෙල්ලගෙ හිත දුකෙන් තියෙනවට අපි කැමති නැති හින්දා.ඒ විශ්වාසෙ පණ වාගෙ රකින්න පුතේ."
"මං පොරොන්දු වෙනවා තාත්තේ...මගෙ පණ වාගෙ මං නදීව බලා ගන්නවා."
නදීලගෙ තාත්තට කතා කර ගන්න බැහැ.ඇඬුම් එනවා.ඊට වැඩි දෙයක් කියන්න මට ලැබුනෙ නෑ.නදී බාත්රූම් එකේ ඉඳන් පහලට එනවා ඇහුනා.මං කඳුළු කැට පිහිදා ගත්තා.
"ආ හුම්ම් හුම්ම්...තේ ටික බිව්වද...?"
ඔයා දඟකාර කතා කිව්වට අපි ජීවත් වෙන මේ ලෝකෙ මොන තරම් නම් නපුරුයිද නදී.ඔයා වෙනුවෙන් අපේ ආදරේ වෙනුවෙන් අද ඉඳන් ඔයාගෙ ආත්මෙ ජීවත් වෙන මේ ලස්සන ශරීර කූඩුවට මම වෛර කරනවා නදී.මට සමා වෙන්න දහස් වාරයක්.
"හ්ම්ම්..."
හිතට දැනුන දුක මහ මෙරක් තරම් ආදරෙන් යට කරගෙන මමත් අපේ බකමූනු භාෂාවෙන්ම බකමූනිට ඔව් කිව්වා.නදී කොන්ඩෙ තෙත වේලන ගමන්ම මගෙ ලඟට ඇවිදින් මගෙ ඇඟේ ගෑවෙන නොගෑවෙන තරමට ලං වෙලා ඉඳ ගත්තා.ඔයා හදන්නෙ මාව නරක ලමයෙක් කරන්නමයි නදී.මේ හිරිගඩු පිපෙන හීතලේ කොහොමද ඔහොම දුහුල් ඇඳුමක් ඇඳන් ඉන්නෙ නදී.අම්මලා ඉන්නවා කියලා එයාට ගානක් වත් නෑ.මං දන්නවා.එයාලට මාව විශ්වාසයි දැන්.
"බකමූනා..." නදී මගෙ කනට ලං වෙලා රහසින් කිව්වා.
"පිස්සි...මේ තේ ටික බොන්න එන්න නදී.මං බිව්වෙත් නෑ ඔයා එනකම්."
"අනේ.....දන්නෙ නැද්ද බකමූනියෝ ගොඩක් වෙලා නානවා කියලා.සොරි අමිල අයියෙ.ඇත්තටම තේ බිව්වෙ නැද්ද ඔයා...?"
"මං නම් බිව්වා නදී.ඒත් ඔයාගෙ එක කූල් වෙනවා තාමත්."
ඇත්තම කිව්වා මං.ඔයාට දැන් නිකමට වත් රිද්දන්න මට හිතෙන්නෙ නෑ නදී.අපිට කතා කරන්න ඉඩ දීලා නදීලගෙ අම්මයි තාත්තයි හෙමිහිට අයින් වෙලා යන්න ගියා.
"අම්මි...මෙයා මේ කන්නෙත් නැතුවම යන්න හදන්නෙ.ඉක්මනට හොඳට මිරිස් ගම්මිරිස් ගොඩක් දාලා රෑ කෑම හදන්නකෝ."
නදී ඒ පාර දුකක් නැතුවම මගෙ ඇස් දෙකෙන් කඳුළු ගන්න හදන්නෙ.ඒව කොහෙද මාත් එක්ක.
"අනේ අම්මෙ එක්කොත් මං ගෙදර ගිහිල්ලම කන්නම්."
කුස්සිය පැත්තට ගිය නදීලගෙ අම්මට මං හිනා වෙවී කිව්වා.අම්මටත් හිනා යනවා මං බලාගෙන.මේ කෙල්ල නම් මිනිස්සුන්ගෙ හිතට සතුට දෙන්න උපන් හපනියක්.
"ඇයි ඒ...යන්න දෙන්නෙ නෑ ඔයාට මෙහෙන් අද කන්නෙ නැතුව නම්...ගිහින් තිබුනොත් එහෙම බලා ගන්න පුළුවන්."
"හරි මං දුවගෙන ගිහින් බයික් එකට නැඟලා යන්න ගියොත්...?" මං ඇහුවා.මට පැරදිලා පුරුද්දක් නෑ නදී.
"එහෙම යන්නෙ බයික් එකේ කී එක ඔයා ලඟ නම් නේ...ඒක දැන් මගෙ ලඟනෙ බකමූනො..."
දෙයියනේ.ඔයා ඒකත් හොරකම් කරාද මගෙන්..?.මේ කෙල්ල මං නාගෙන එනකොට තමයි එහෙනම් ඒකත් අරගෙන තියෙන්නෙ.ටොක්කක් අනින්න වටින්නෙ ඔයාට නදී.
"හොර කෙල්ල...හරි නරකයි.තව මොනා ගත්තද දන්නෙ නෑ මගෙන්."
මං කිව්වෙ ඇත්තටම.මේ කෙල්ල මගෙ මොන මොන දේවල් අරගෙනද දන්නෙ නෑ.බයෙත් බෑ ඔයා එක්ක ඉන්න නදී.හොරකම් කරන හැමදේම තියාගෙන ඉන්නෙපා නදී.මගෙ හදවත වාගෙ හැම දෙයක්ම ඔයාගෙ ලඟින්ම තියාගෙන ඉන්න එපා.මං සැටියට වෙලා හොඳට හාන්සි වුනා.අද ඉතින් කන්නෙ නැතුව ගෙදර යන්න දෙන්නෙම නෑනෙ මේ කෙල්ල.නදීත් දවාලෙ වගේම දැනුත් මට තුරුල් වුනා.අනේ නදී අම්මලා දකීවි.අපි මෙහෙම ඉන්න එක කොහොමටත් හොඳ නෑනෙ.
"ම්ම්...ඒක නෙමෙයි නදී.මොකක්ද හලා ගත්ත ප'ෆියුම් එක..?"
ඒ සුවඳ මට ඒ තරම් වටින්නෙ නෑ නදී.ඒත් ඒ සුවඳ ඔයා හලාගෙන තියෙන්නෙ පපුවට.හරියට කූඩු කරලා හිර කරලා හිටිය හා පැටව් ජෝඩුවක් ටික වෙලාවකට නිදහස් කරලා වාගෙ.මට ආසයි තව ටිකක් ලං වෙලා ඔය සුවඳ විඳින්න නදී.තව ටිකක් මගෙ තුරුලට එන්නකො.අවසරයිද තව චුට්ටක් ලං වෙන්න ඔයාට..?
"ඇයි...ඒ තරම් සුවඳයිද..?"
"හ්ම්ම්...ගොඩාක් සුවඳයි.ඒත් මං ආස ඒ සුවඳට නෙමෙයි පැටියො."
"එහෙනම්..?"
"ඒ සුවඳ එන දිහාවට .ඔයා පුංචි හා පැටවු දෙන්නෙක් නිදහස් කරලා." නදීට තේරුම් ගන්න අමාරුයි.මං යාන්තමට හිනාවුනා.
"ආ...ඒක තමයි මේ...අගේ කරන්න ගත්තෙ...කපටියා...හොරගෙඩියා..." නදී හිනා වෙනවා.
"අනේ පැටියො.ආයිත් කවදා එන්නද අද වගේ දවසක්.තව ටිකක් ලඟට එන්නකො"
"බෑ.එන්නෙපා ලඟට.මං කෑ ගහනවා අම්මිට ඇහෙන්න හැබැයි."
ඔයා නම් හරි නරකයි නදී.හරියට ඔයාට වියදමක් යනවා වගේ.ඉස්සර වෙලා බාත් රූම් එක ලඟදි දැක්කට වැඩිය ලස්සනයි ඔයා දැන්.මං දුක දෝරෙ ගලන මූණක් හදා ගත්තා.දෙයක් කරද්දි උගුලෙන් බැරි වුනාම හබකෙන් වත් කර ගන්න තරමක උවමනාවක් මට තිබුනා.
"ඇයි ඒ තරම් හා පැටවුන්ට ආස..?" නදීට දුක හිතිලා වගේ.
"මං ඔය තරම් ලස්සන හා පැටවු දැකලම නෑ.කොහොමටත් ඔහොම පැටවුන්ව දැකලම නෑ පැටියො."
"බෑ බෑ...වටින කියන දේවල් හංගගෙන ඉන්න ඕන.මට අමතක වෙලා හිටියෙ ඒක.ඉන්නකො මං ඒ පැටවු දෙන්නව ආයිත් හිර කරලා එන්නම්.එතකොට හරිනෙ."
"යන්න දෙන්නෙ නෑ මං."
නදී නැගිටින්න ලෑස්ති වුනත් මං නදීට යන්න දුන්නෙ නෑ.මගෙ හිත අද කවදාවත් නැති තරමට බොලඳ වෙලා.පොඩි එකෙක් ගානට ඔහේ කියවන්න පටන් අරගෙන.මං අන්ත අසරණයෙක් ගානට බලාගෙන හිටියා.නදී අඬන්න කඳුළු හොයනවා.දවල් ඉබේම කඳුළු ආවත් දැන් බේතකට ගන්න වත් එක කඳුළු පොදක් නෑ ඇස් දෙකේ.
"අනේ අම්මිලා ආවොත් අමිල අයියෙ.අපි දෙන්නම ඉවරයිනෙ."
"අම්මි එන්නෙ නෑ.අනේ නදී..."
"බෑ බෑ...තව ටිකක් කඳුළු එන්න හයියෙන් අඬන්න.එතකොට එන්නම්."
නදී හිනා වෙවී කියනවා.අනේ දැන් උවමනාවෙන් අඬන්න බෑ නදී.දවල් ඔයා මාව අඬවලා අඬවලා මගෙ කඳුළු උල්පත් ඔක්කොම හිඳිලා ගිහින් නදී.
"එහෙම කොහොමද අඬන්නෙ..?.හැබැයි මං දැන් නපුරෙක් වෙන්න කලින් මගෙ ලඟට එනවද නැද්ද...?"
මං ටිකක් දරුණු මූණක් මවා ගත්තා.එහෙම වත් දෙයක් කෙරෙයිද බලන්න.අනේ නදී.මං මහ දෙයක් ඉල්ලුවේ නැහැනෙ.චුට්ටි දෙයක්නෙ.අද දවල් වාගෙ මට තුරුල් වෙන්නකො එක සැරයක්.මං නදීව ලං කර ගත්තා මගෙ ලඟට.
"අම්මියෝ....මෙන්න මේ බක........"
"ඒයි...කෑ ගහන්නෙපා පිස්සි..අම්මිලා දුවගෙන ඒවි..." මං නදීගෙ කට අතින් තද කර ගත්තා.
"අපෝ...මහ ලොකු පණ්ඩිතයා.චුට්ටක් ඇත්නම් බයයි.වැඩක් නෑ.."
"ආ එහෙමද හිතන් ඉන්නෙ..?.ම්ම්..?..ඔයා දන්නෙ නැහැ මේ බකමූනගෙ තරම තවම.හා පැටවු දෙන්නා දුවයි උඩින්."
මට දැන් හිතේ තියන් ඉන්න කිසිම දෙයක් නැහැ.අම්මි කෑම ලෑස්ති කරනකම් කරන්න දේකුත් නැහැනෙ.මං හිනා වෙවී හිතට එන දේ කියලා දැම්මා.
"ආ ඇත්තට..?.එහෙම දුවලා යන හා පැටවුනුත් ඉන්නවද එතකොට..?.අපි නම් එහෙම නැහැ.අපිත් එක්ක ඉන්න හා පැටවු දුවලා හැංගෙන්නෙ නැහැ.අපිත් එක්කම ඉන්නවා."
"මං කොහොමද දන්නෙ ඒක..?.අපිට දකින්න වත් නැහැනෙ හා පැටව් ඔය වගේ.දුවන්නෙ නැත්නම් හොඳයිනෙ ගොඩක්."
"මට උම්මා එකක් ඕනෙ..." සද්දයක් නැතිවම ඉඳලා ටික වෙලාවකට පස්සෙ නදී කිව්වා.කවුරු හරි දැක්කොත් නදී.
"අම්මි ආවොත්..?"
"අම්මි දැන්ම එන්නෙ නෑ බකමූනො.."
"පුතේ කෑම ලෑස්තියි.නදී ඉක්මනට ඔය දරුවට යන්න දෙන්න ලමයො.කීය වෙනකම් යන්න කියලද."
නදීට කියලා කට ගන්න ඉඩක් ලැබුනෙ නෑ.පව් කෙල්ලට දුක හිතුනා ගොඩක් ඒ වෙලාවෙ නම්.ලොකු හුස්මක් හෙළුවා.මොකක් කරන්නද නදී ඉතින්.මං මගෙ නදීට යන්න කලින් උම්මා එකක් දීලා යන්නම්කො.එතකොට හරිනෙ.යද්දි කීයට නම් රෑ වෙයිද දන්නෙ නෑ තමයි අම්මෙ.මේ කෙල්ල මට යන්න දෙන්නෙ නෑ.අද ගෙදර ගියාම තමයි මේකෙ හොඳම හරිය තියෙන්නෙ.අම්මා දැනටමත් ප්‍රශ්න දෙතුන් සීයක පේපර් එකක් ලියලා ඇති.තවත් රෑ වෙද්දි කොච්චර නම් ලියාවිද තව.
"එන්න බකමූනො කෑම කන්න.අද ඔයාට අම්මි හොඳ මිරිස් ගුලියක් අඹරලා ඇති.හොඳම වැඩේ."
නදී එක පාරටම මගෙ ලඟින් නැඟිටලා මගෙ අතින් අල්ලගෙන මාව නැගිට්ටනවා.ඉන්න නදී චුට්ටක්.මට ඔයා ගොඩක් ආදරෙයි නම් මගෙ දුකින් සැපෙන් බාගයක්ම ඔයාටත් දෙනවනෙ මං.මං ටික වෙලාවක් සද්ද නැතුව හිටියා.නදීට මිරිස් ගැන අමතක වෙනකම්.
"නදී..?"
"ම්ම්..?"
"ඔයා මට ගොඩාක් ආදරෙයි නේද..?"
"ඇයි එහෙම අහන්නෙ අමිල අයියෙ..?"
නදීට මං එහෙම ඇහුවම ඒක ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙලා.ඒකෙ ඇති වැරැද්දකුත් නැහැ එක අතකට නදී.බැරි වෙලාවත් මිරිස් ගුලියක් තිබුනොත් හෙම මං අද ඔයාට ඒකෙන් බාගයක්ම කවනවාමයි.ඉන්නකො මං ඔයාගෙ කටින්ම කැමැත්ත ගන්නම්.
"අපි අපිට ගොඩාක් ආදරෙයි නම් අපිට ලැබෙන හැම දුකකදි සතුටකදිම අපි දෙන්නම ඒක බෙදා හදා ගන්නවා කියලා ප්‍රොමිස් වෙන්න මට හොඳ ලමයා වගේ.ප්ලීස්..."
"ප්‍රොමිස් අමිල අයියෙ.ඒත් ඇයි එහෙම ඇහුවෙ හදිස්සියේම..?." නදීට තේරුනේ නෑ මං කියන්න හදන්නෙ මොකක්ද කියලා.
"හොඳ වැඩේ කෙල්ලට.දැන් ඔයා ප්‍රොමිස් උනානෙ.මට අම්මි මිරිස් ගුලියක් හදලා තිබුනොත් ඔයාටත් මම ඒකෙන් බාගයක් කවනවා දැන්.ඔයාමයිනෙ කිව්වෙ හැම දුකක් සතුටක්ම බෙදා ගන්නවයි කියලා."
මං හිනා වෙවී කිව්වා රටක් රාජ්‍යයක් දිනා ගත්ත ගානට.
නදී හිනා වෙවී කියනවා.අනේ දැන් උවමනාවෙන් අඬන්න බෑ නදී.දවල් ඔයා මාව අඬවලා අඬවලා මගෙ කඳුළු උල්පත් ඔක්කොම හිඳිලා ගිහින් නදී.
"එහෙම කොහොමද අඬන්නෙ..?.හැබැයි මං දැන් නපුරෙක් වෙන්න කලින් මගෙ ලඟට එනවද නැද්ද...?"
මං ටිකක් දරුණු මූණක් මවා ගත්තා.එහෙම වත් දෙයක් කෙරෙයිද බලන්න.අනේ නදී.මං මහ දෙයක් ඉල්ලුවේ නැහැනෙ.චුට්ටි දෙයක්නෙ.අද දවල් වාගෙ මට තුරුල් වෙන්නකො එක සැරයක්.මං නදීව ලං කර ගත්තා මගෙ ලඟට.
"අම්මියෝ....මෙන්න මේ බක........"
"ඒයි...කෑ ගහන්නෙපා පිස්සි..අම්මිලා දුවගෙන ඒවි..." මං නදීගෙ කට අතින් තද කර ගත්තා.
"අපෝ...මහ ලොකු පණ්ඩිතයා.චුට්ටක් ඇත්නම් බයයි.වැඩක් නෑ.."
"ආ එහෙමද හිතන් ඉන්නෙ..?.ම්ම්..?..ඔයා දන්නෙ නැහැ මේ බකමූනගෙ තරම තවම.හා පැටවු දෙන්නා දුවයි උඩින්."
මට දැන් හිතේ තියන් ඉන්න කිසිම දෙයක් නැහැ.අම්මි කෑම ලෑස්ති කරනකම් කරන්න දේකුත් නැහැනෙ.මං හිනා වෙවී හිතට එන දේ කියලා දැම්මා.
"ආ ඇත්තට..?.එහෙම දුවලා යන හා පැටවුනුත් ඉන්නවද එතකොට..?.අපි නම් එහෙම නැහැ.අපිත් එක්ක ඉන්න හා පැටවු දුවලා හැංගෙන්නෙ නැහැ.අපිත් එක්කම ඉන්නවා."
"මං කොහොමද දන්නෙ ඒක..?.අපිට දකින්න වත් නැහැනෙ හා පැටව් ඔය වගේ.දුවන්නෙ නැත්නම් හොඳයිනෙ ගොඩක්."
"මට උම්මා එකක් ඕනෙ..." සද්දයක් නැතිවම ඉඳලා ටික වෙලාවකට පස්සෙ නදී කිව්වා.කවුරු හරි දැක්කොත් නදී.
"අම්මි ආවොත්..?"
"අම්මි දැන්ම එන්නෙ නෑ බකමූනො.."
"පුතේ කෑම ලෑස්තියි.නදී ඉක්මනට ඔය දරුවට යන්න දෙන්න ලමයො.කීය වෙනකම් යන්න කියලද."
නදීට කියලා කට ගන්න ඉඩක් ලැබුනෙ නෑ.පව් කෙල්ලට දුක හිතුනා ගොඩක් ඒ වෙලාවෙ නම්.ලොකු හුස්මක් හෙළුවා.මොකක් කරන්නද නදී ඉතින්.මං මගෙ නදීට යන්න කලින් උම්මා එකක් දීලා යන්නම්කො.එතකොට හරිනෙ.යද්දි කීයට නම් රෑ වෙයිද දන්නෙ නෑ තමයි අම්මෙ.මේ කෙල්ල මට යන්න දෙන්නෙ නෑ.අද ගෙදර ගියාම තමයි මේකෙ හොඳම හරිය තියෙන්නෙ.අම්මා දැනටමත් ප්‍රශ්න දෙතුන් සීයක පේපර් එකක් ලියලා ඇති.තවත් රෑ වෙද්දි කොච්චර නම් ලියාවිද තව.
"එන්න බකමූනො කෑම කන්න.අද ඔයාට අම්මි හොඳ මිරිස් ගුලියක් අඹරලා ඇති.හොඳම වැඩේ."
නදී එක පාරටම මගෙ ලඟින් නැඟිටලා මගෙ අතින් අල්ලගෙන මාව නැගිට්ටනවා.ඉන්න නදී චුට්ටක්.මට ඔයා ගොඩක් ආදරෙයි නම් මගෙ දුකින් සැපෙන් බාගයක්ම ඔයාටත් දෙනවනෙ මං.මං ටික වෙලාවක් සද්ද නැතුව හිටියා.නදීට මිරිස් ගැන අමතක වෙනකම්.
"නදී..?"
"ම්ම්..?"
"ඔයා මට ගොඩාක් ආදරෙයි නේද..?"
"ඇයි එහෙම අහන්නෙ අමිල අයියෙ..?"
නදීට මං එහෙම ඇහුවම ඒක ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙලා.ඒකෙ ඇති වැරැද්දකුත් නැහැ එක අතකට නදී.බැරි වෙලාවත් මිරිස් ගුලියක් තිබුනොත් හෙම මං අද ඔයාට ඒකෙන් බාගයක්ම කවනවාමයි.ඉන්නකො මං ඔයාගෙ කටින්ම කැමැත්ත ගන්නම්.
"අපි අපිට ගොඩාක් ආදරෙයි නම් අපිට ලැබෙන හැම දුකකදි සතුටකදිම අපි දෙන්නම ඒක බෙදා හදා ගන්නවා කියලා ප්‍රොමිස් වෙන්න මට හොඳ ලමයා වගේ.ප්ලීස්..."
"ප්‍රොමිස් අමිල අයියෙ.ඒත් ඇයි එහෙම ඇහුවෙ හදිස්සියේම..?." නදීට තේරුනේ නෑ මං කියන්න හදන්නෙ මොකක්ද කියලා.
"හොඳ වැඩේ කෙල්ලට.දැන් ඔයා ප්‍රොමිස් උනානෙ.මට අම්මි මිරිස් ගුලියක් හදලා තිබුනොත් ඔයාටත් මම ඒකෙන් බාගයක් කවනවා දැන්.ඔයාමයිනෙ කිව්වෙ හැම දුකක් සතුටක්ම බෙදා ගන්නවයි කියලා."
මං හිනා වෙවී කිව්වා රටක් රාජ්‍යයක් දිනා ගත්ත ගානට.
"හරි නරකයි...කපටියා..නපුරා...මං තරහයි ඔයා එක්ක.තරහම තරහයි.." පව් නදීගෙ මූණ අඳුරු වෙලා ගිහින්.
"අනේ ඉතින් විහිළුවක්නෙ කලේ නදී.කෝ ඉතින් හිනා වෙන්න දැන්."
නදී බොරුවටමයි ගොඩක් වෙලාවට මාත් එක්ක තරහ වෙන්නෙ.ඔයාට ඕන මං ඔයාගෙ ලඟ තොඳොල් වෙනව බලන්න.ඒක කිව්ව ගමන් නදී අපූරුවට හිනා වෙලා මාත් එක්ක කෑම මේසෙ ලඟට ගියා.කෑම ටික වත් නිදහසේ කන්න දුන්නෙ නෑ මගෙ නදී මට.එතනත් එයාට සෙල්ලම් පිටියක් වගේ.කෑම කන ගමනුත් කෑම ටික උගුරෙ හිර වෙනකම් අපි තුන් දෙනාවම හිනස්සන්න ඔයා හරිම දක්ෂයි නදී.මං දැක්කා ඔයාගෙ අම්මයි තාත්තයි හොඳටම හිනා වෙනවා.මෙහෙම හිනා වෙන්නත් නදී හිනා වෙලා ඉන්න දවසක් එන්න ඕනනෙ නේද අම්මෙ.මං පොරොන්දු වුනා වගේ මගෙ නදීව හැමදාමත්ම සතුටින්ම තියන්නම් අම්මෙ.හැමදාමත්ම.
මං ආපහු ගෙදර එන්න ලෑස්ති වුනා.අම්මටයි තාත්තටයි වැඳලා මං එයාලගෙ මූණ දිහා බලද්දි එයාලා දෙන්නම දුකෙන් මං දිහා බලාගෙන.දුක් වෙන්න එපා අම්මෙ.මං මගෙ නදීව පරිස්සමින් තියා ගන්නම් හැමදාමත්.මං වෙච්චි පොරොන්දු කඩ කරන්නෙ නැහැ අම්මෙ.
"මේ තරම් දුක් විඳලා මේ තරම් ලස්සනට නදීව පරිස්සම් කරලා ඔයාලගෙ ඇස් දෙක වාගෙ ඉන්න මේ පුංචි කෙල්ලව මටම දුන්නට ඔයාලට ගොඩාක් පිං අම්මෙ.මට ස්තූති කරන්න වචන මදි අම්මේ."
මට ඒක කියා ගන්න බැහැ.නදී ඉස්සරහත් කඳුළු එන මගෙ ඇස් දෙක මේ වගේ වෙලාවක නිකම් තියෙන්නෙ නැහැනෙ.අම්මලා මුකුත්ම කිව්වෙ නෑ.නදී ඒ හදිස්සියේ මට කාමරේට යන්න කතා කරනවා.මං පරක්කුයි දැනටමත් ගොඩක් නදී .
"අමිල අයියෙ එන්නකො චුට්ටක් මාත් එක්ක.ඔයාට පොඩි බඩ්ඩ්ක් දෙන්න තියෙනවා.එන්නකො ඉක්මනට."
"බඩ්ඩක්..?."
කොහෙටද මාව එක්ක යන්නෙ මේ.මොන එකකට එක්ක යනවද මන්දා මේ කෙල්ල මාව.හෙමිහිට යමු නදී.වැටුනොත් හෙම අපි දෙන්නම බිම.මට යන්න වෙන්නෙ ගෙදර නෙමෙයි.ඉස්පිරිතාලෙට.නදී තරප්පු පෙල දිගේ මාවත් ඇදගෙන උඩ තට්ටුවට දිව්වා.
එක දෙයක් නම් මට විශ්වාසයි හොඳටම.නදී මට හාදුවක් නම් දේවි මොනා නැතත්.ඔයාගෙ කාමරේ නම් හරිම පිළිවෙලයි නදී.ඔයා වගේමයි.කාමරේ ඇතුල හරිම සුවඳයි.මගෙ කාමරේ හෙම දැක්කොතින් ඔයාට මාව එපා වෙයි නදී.ඔයාටම තමයි ඒක දවසක පිළිවෙලකට අහුරන්න වෙන්නෙ.
"මේ ඉන්නෙ ඔයා.හැමදාමත් රෑ තිස්සෙ මගෙ තුරුලෙ හිටිය පිස්සා..."
නදී එයාගෙ ඇඳේ හිටියෙ ලස්සන පුංචි ටෙඩියෙක් අතට අරං පෙන්නලා මට කිව්වා.ඇත්තමයි එයා නම් මං වගේමයි නදී.මං වගේම පිස්සු මූණක් තියෙයි එයාටත්.ඇස් දෙක නම් ගොඩක් ලස්සනයි.
"කොහෙන්ද මෙයාව ගත්තෙ..?.ලස්සනයි ඇත්තටම නදී." මං නදීව අගේ කලා.
"ෂොපින් ගියාම ගත්තෙ.අපේ අම්මි තමයි තේරුවේ."
ඔයාලගෙ අම්ම මාව දැනගෙන හිටියාවත්ද මන්දා නදී.අම්මගෙ තේරිම නම් නියමයි.
"එයාව මෙච්චර කල් මගෙ ලඟින් තියාගෙන හිටියා වගේ අද රෑ ඉඳන් ඔයාගෙ ලඟින් තියා ගන්න.මං මෙයාට ගොඩක් ආදරෙයි."
නදී එහෙම කියලා පුංචි ටෙඩියව ආදරෙන් පපුවට තුරුල් කර ගත්තා.අනේ මටත් ඔය පපුවට තුරුල් වෙන්න තිබුනා නම් ඔය වගේම නදී.හිත දඟලනවා ඔයාට ලං වෙන්න.ඒත් මං ඉඩ දුන්නෙ නෑ.
"ප්‍රොමිස් නදී...මගෙ පුංචි ටෙඩී පැටික්කිව මතක් වෙන්න මං එයාව තියා ගන්නම්.ඒත් එතකොට ඔයාට එක්කෙනෙක්..?"
ඔයාගෙ ලඟින් හිටිය කෙනාව අරගෙන මම ගියාම ඔයා තනි වෙනවනෙ නදී.ඔයාට මාව මතක් වෙන්න කවුරුත්ම නෑනෙ එතකොට.
"මට ඉන්නවනෙ මේ ටෙඩියා.එයා ඇති මට හැමදාමත්ම..."
නදී ඇස් දෙක පියාගෙන මගෙ ඇඟට තුරුල් වුනා.අම්මලා බලාගෙන ඇති නදී අපි එනකම්.වැඩි වෙලාවක් මෙහෙම ඉන්න බැහැ පැටියො.නදී මාවත් ඇදගෙන ඇඳට බර වුනා.ඔයා මොනාද මට කරන්න හදන්නෙ නදී.මට එපා කියන්න තරම් හිතක් නෑ.මමත් බර වුනා නදීට නොරිදෙන තරම් ලඟට.මං මහ වල් කොල්ලෙක් ගානට නම් හිතන්නෙපා නදී.ඒත් මං හරි ආසයි මෙහෙම දේවල් මතක හිටින්න තරම් ලස්සනට විඳ ගන්න.මං නදීගෙ අත් දෙක ඇඟ දෙපැත්තට කරලා තද කරගෙන එයාගෙ මූණට එබුනා.
"මොනාද මේ කරන්න හදන්නෙ බකමූනො..?"
නදීට බය හිතිලා.මලට ලං වෙන සමනළයෙක්ගෙන් අහන්න වටින කතාවක්ද නදී ඔය ඇහුවෙ ඔයා.
"මං ඔයාව ගිලින්න හදන්නෙ.ඇයි බයයිද..?" බයවෙන්නෙපා නදී.මං ඒ තරම් නපුරෙක් නෙමෙයි.
"දැන්ම මාව ගිලින්න දෙන්නෙ නැහැ ඔයාට."
"මෙච්චර ඉක්මණට මං ගිලින්නෙත් නැහැ ඔයාව.මගෙ මැණික බය වෙන්නෙපා." මං ආදරෙන් කිව්වා මගෙ නදීට.
"හ්ම්ම්...මං මහ වල් කෙල්ලෙක් ගානට හිතන්න එපා අමිල අයියෙ.ඒත් ඔයා තමයි මගෙ හීනෙ.ආසයි ගොඩක් දේවල් නැතුවට ඔයාට තුරුල් වෙලා වරු ගාණක් වුනත් ඉන්න.ඔයාගෙ ලඟ මට මහ පුදුම රැකවරණයක් දැනෙනවා අමිල අයියෙ."
නදී ගැන මට දුක හිතුනා.කවුද ඔය පුංචි හිතට මේ තරම් ආදරේ කරන්න ඉගැන්නුවේ නදී.මං එහෙමම ඉන්න ගමන් නදීගෙ නළල සිප ගත්තා.මෙච්චර වෙලා ඇහැරගෙන හිටිය නදී ඇස් දෙක හෙමිහිට පියා ගත්තා.පියා ගත්තා නෙමෙයි.ඒ ඇස් ඉබේම පියවුනා.තවමත් පිපීගෙන එන උණුහුම් ලැම පොට්ටු මගෙ පපුවට තියවෙලා.මහ උණුහුමක් දැනෙනවා මට.මං නපුරෙක් වෙයි කියලා මටම බයයි නදී.
"මේ පුංචි හා පැටව් දෙන්නා පරිස්සම් කරලා තියා ගන්න.මට දවසක ඕනෙ."
"හ්ම්ම්...වල් කොල්ලා" නදී හිනා වෙනවා කට කොනකින්.
"අපි යමු පල්ලෙහාට නදී.අම්මිලා බලාගෙන ඇති."
නදීට නැගිටින්නත් දුකයි.ඒත් මොනා කරන්නද නදී.අපි තවමත් අපේ නෙමෙයිනෙ.අපි ඉක්මනට පහලට ආවා.රෑ අට හමාරටත් ලඟයි.අම්මලා මිදුලට වෙලා බලාගෙන අපි එනකම්.ඔයාලට මේ තරම්ම මාව විශ්වාසයිද අම්මෙ.නදී මගෙ අතේ එල්ලිලා බයික් එක ලඟටත් ආවා.
"මං ගිහින් එන්නම් අම්මේ.ගිහින් එන්නම් තාත්තෙ."
බයික් එකට ගොඩ වෙන්න කලින් මං නදීලගෙ අම්ම්ලාට කිව්වා.නදීව දාලා එන්න හිතක් නෑ මට.ඒත් මොනා කරන්නද නදී.මං ගිහින් එන්නම්.මගෙ නදී පරිස්සමින් ඉන්න.නදී ගේට්ටුව ලඟට දුවගෙන ගිහින්.හරියට මාව ගිහින් ඇරලවන්න වගේ.කෙල්ල පුංචි ටෙඩියව කවරෙකටත් දාගෙන ඇවිත් මගෙ අතට දුන්නා.අම්මලා බලාගෙන.මං අම්මලාට අත වැනුවා.මං යන්න කලින් නදීට හාදුවක් දෙන්න මගෙ හිතට පොරොන්දු වුනානෙ.දැන් එකක් මදිවට දෙකයි.ආයිමත් සැරයක් නදීගෙ නළලට පහත් වුනා මං.නදීට පුදුමයි අම්මලා ඉස්සරහදිත් මං කරන දඟ වැඩ වලට.
"පිස්සා..." නදී හිමිහිට කිව්වා.
"මගෙ මැණික පරිස්සමින් ඉන්න මං ආයිත් එනකම්.බුදුසරණයි."
"හ්ම්ම්...ඔයත් පරිස්සමින් ගිහින් එන්න අමිල අයියෙ.බුදුසරණයි ඔයාටත්.ගෙදර ගිහින් කෝල් එකක් දෙන්න.නැත්නම් මට අද නින්ද යන්නෙ නෑ."
"චූටි බකමූනි..."
පිටත් වෙන්න මොහොතකට කලින් කියලා මං මගෙ දෙතොල උල් කලා.ගෙදර යද්දි දහයත් පහු වේවි නදී.මං කෝල් කරනකම් ඇහැරලා ඉන්නෙපා නදී.ඔයා නිදා ගන්න.මං පරිස්සමින් යන්නම් නදී.එපා කියන්න බැරිකමට ඔයාගෙ පුංචි ටෙඩියව ආදරෙන් භාර ගත්තට මං කොහොමද නදී අම්මට හොරෙන් මෙයාව අරගෙන යන්නෙ ගේ ඇතුලට.අම්මට මං මොනා කියන්නද...
"අනේ ඉතින් විහිළුවක්නෙ කලේ නදී.කෝ ඉතින් හිනා වෙන්න දැන්."
නදී බොරුවටමයි ගොඩක් වෙලාවට මාත් එක්ක තරහ වෙන්නෙ.ඔයාට ඕන මං ඔයාගෙ ලඟ තොඳොල් වෙනව බලන්න.ඒක කිව්ව ගමන් නදී අපූරුවට හිනා වෙලා මාත් එක්ක කෑම මේසෙ ලඟට ගියා.කෑම ටික වත් නිදහසේ කන්න දුන්නෙ නෑ මගෙ නදී මට.එතනත් එයාට සෙල්ලම් පිටියක් වගේ.කෑම කන ගමනුත් කෑම ටික උගුරෙ හිර වෙනකම් අපි තුන් දෙනාවම හිනස්සන්න ඔයා හරිම දක්ෂයි නදී.මං දැක්කා ඔයාගෙ අම්මයි තාත්තයි හොඳටම හිනා වෙනවා.මෙහෙම හිනා වෙන්නත් නදී හිනා වෙලා ඉන්න දවසක් එන්න ඕනනෙ නේද අම්මෙ.මං පොරොන්දු වුනා වගේ මගෙ නදීව හැමදාමත්ම සතුටින්ම තියන්නම් අම්මෙ.හැමදාමත්ම.
මං ආපහු ගෙදර එන්න ලෑස්ති වුනා.අම්මටයි තාත්තටයි වැඳලා මං එයාලගෙ මූණ දිහා බලද්දි එයාලා දෙන්නම දුකෙන් මං දිහා බලාගෙන.දුක් වෙන්න එපා අම්මෙ.මං මගෙ නදීව පරිස්සමින් තියා ගන්නම් හැමදාමත්.මං වෙච්චි පොරොන්දු කඩ කරන්නෙ නැහැ අම්මෙ.
"මේ තරම් දුක් විඳලා මේ තරම් ලස්සනට නදීව පරිස්සම් කරලා ඔයාලගෙ ඇස් දෙක වාගෙ ඉන්න මේ පුංචි කෙල්ලව මටම දුන්නට ඔයාලට ගොඩාක් පිං අම්මෙ.මට ස්තූති කරන්න වචන මදි අම්මේ."
මට ඒක කියා ගන්න බැහැ.නදී ඉස්සරහත් කඳුළු එන මගෙ ඇස් දෙක මේ වගේ වෙලාවක නිකම් තියෙන්නෙ නැහැනෙ.අම්මලා මුකුත්ම කිව්වෙ නෑ.නදී ඒ හදිස්සියේ මට කාමරේට යන්න කතා කරනවා.මං පරක්කුයි දැනටමත් ගොඩක් නදී .
"අමිල අයියෙ එන්නකො චුට්ටක් මාත් එක්ක.ඔයාට පොඩි බඩ්ඩ්ක් දෙන්න තියෙනවා.එන්නකො ඉක්මනට."
"බඩ්ඩක්..?."
කොහෙටද මාව එක්ක යන්නෙ මේ.මොන එකකට එක්ක යනවද මන්දා මේ කෙල්ල මාව.හෙමිහිට යමු නදී.වැටුනොත් හෙම අපි දෙන්නම බිම.මට යන්න වෙන්නෙ ගෙදර නෙමෙයි.ඉස්පිරිතාලෙට.නදී තරප්පු පෙල දිගේ මාවත් ඇදගෙන උඩ තට්ටුවට දිව්වා.
එක දෙයක් නම් මට විශ්වාසයි හොඳටම.නදී මට හාදුවක් නම් දේවි මොනා නැතත්.ඔයාගෙ කාමරේ නම් හරිම පිළිවෙලයි නදී.ඔයා වගේමයි.කාමරේ ඇතුල හරිම සුවඳයි.මගෙ කාමරේ හෙම දැක්කොතින් ඔයාට මාව එපා වෙයි නදී.ඔයාටම තමයි ඒක දවසක පිළිවෙලකට අහුරන්න වෙන්නෙ.
"මේ ඉන්නෙ ඔයා.හැමදාමත් රෑ තිස්සෙ මගෙ තුරුලෙ හිටිය පිස්සා..."
නදී එයාගෙ ඇඳේ හිටියෙ ලස්සන පුංචි ටෙඩියෙක් අතට අරං පෙන්නලා මට කිව්වා.ඇත්තමයි එයා නම් මං වගේමයි නදී.මං වගේම පිස්සු මූණක් තියෙයි එයාටත්.ඇස් දෙක නම් ගොඩක් ලස්සනයි.
"කොහෙන්ද මෙයාව ගත්තෙ..?.ලස්සනයි ඇත්තටම නදී." මං නදීව අගේ කලා.
"ෂොපින් ගියාම ගත්තෙ.අපේ අම්මි තමයි තේරුවේ."
ඔයාලගෙ අම්ම මාව දැනගෙන හිටියාවත්ද මන්දා නදී.අම්මගෙ තේරිම නම් නියමයි.
"එයාව මෙච්චර කල් මගෙ ලඟින් තියාගෙන හිටියා වගේ අද රෑ ඉඳන් ඔයාගෙ ලඟින් තියා ගන්න.මං මෙයාට ගොඩක් ආදරෙයි."
නදී එහෙම කියලා පුංචි ටෙඩියව ආදරෙන් පපුවට තුරුල් කර ගත්තා.අනේ මටත් ඔය පපුවට තුරුල් වෙන්න තිබුනා නම් ඔය වගේම නදී.හිත දඟලනවා ඔයාට ලං වෙන්න.ඒත් මං ඉඩ දුන්නෙ නෑ.
"ප්‍රොමිස් නදී...මගෙ පුංචි ටෙඩී පැටික්කිව මතක් වෙන්න මං එයාව තියා ගන්නම්.ඒත් එතකොට ඔයාට එක්කෙනෙක්..?"
ඔයාගෙ ලඟින් හිටිය කෙනාව අරගෙන මම ගියාම ඔයා තනි වෙනවනෙ නදී.ඔයාට මාව මතක් වෙන්න කවුරුත්ම නෑනෙ එතකොට.
"මට ඉන්නවනෙ මේ ටෙඩියා.එයා ඇති මට හැමදාමත්ම..."
නදී ඇස් දෙක පියාගෙන මගෙ ඇඟට තුරුල් වුනා.අම්මලා බලාගෙන ඇති නදී අපි එනකම්.වැඩි වෙලාවක් මෙහෙම ඉන්න බැහැ පැටියො.නදී මාවත් ඇදගෙන ඇඳට බර වුනා.ඔයා මොනාද මට කරන්න හදන්නෙ නදී.මට එපා කියන්න තරම් හිතක් නෑ.මමත් බර වුනා නදීට නොරිදෙන තරම් ලඟට.මං මහ වල් කොල්ලෙක් ගානට නම් හිතන්නෙපා නදී.ඒත් මං හරි ආසයි මෙහෙම දේවල් මතක හිටින්න තරම් ලස්සනට විඳ ගන්න.මං නදීගෙ අත් දෙක ඇඟ දෙපැත්තට කරලා තද කරගෙන එයාගෙ මූණට එබුනා.
"මොනාද මේ කරන්න හදන්නෙ බකමූනො..?"
නදීට බය හිතිලා.මලට ලං වෙන සමනළයෙක්ගෙන් අහන්න වටින කතාවක්ද නදී ඔය ඇහුවෙ ඔයා.
"මං ඔයාව ගිලින්න හදන්නෙ.ඇයි බයයිද..?" බයවෙන්නෙපා නදී.මං ඒ තරම් නපුරෙක් නෙමෙයි.
"දැන්ම මාව ගිලින්න දෙන්නෙ නැහැ ඔයාට."
"මෙච්චර ඉක්මණට මං ගිලින්නෙත් නැහැ ඔයාව.මගෙ මැණික බය වෙන්නෙපා." මං ආදරෙන් කිව්වා මගෙ නදීට.
"හ්ම්ම්...මං මහ වල් කෙල්ලෙක් ගානට හිතන්න එපා අමිල අයියෙ.ඒත් ඔයා තමයි මගෙ හීනෙ.ආසයි ගොඩක් දේවල් නැතුවට ඔයාට තුරුල් වෙලා වරු ගාණක් වුනත් ඉන්න.ඔයාගෙ ලඟ මට මහ පුදුම රැකවරණයක් දැනෙනවා අමිල අයියෙ."
නදී ගැන මට දුක හිතුනා.කවුද ඔය පුංචි හිතට මේ තරම් ආදරේ කරන්න ඉගැන්නුවේ නදී.මං එහෙමම ඉන්න ගමන් නදීගෙ නළල සිප ගත්තා.මෙච්චර වෙලා ඇහැරගෙන හිටිය නදී ඇස් දෙක හෙමිහිට පියා ගත්තා.පියා ගත්තා නෙමෙයි.ඒ ඇස් ඉබේම පියවුනා.තවමත් පිපීගෙන එන උණුහුම් ලැම පොට්ටු මගෙ පපුවට තියවෙලා.මහ උණුහුමක් දැනෙනවා මට.මං නපුරෙක් වෙයි කියලා මටම බයයි නදී.
"මේ පුංචි හා පැටව් දෙන්නා පරිස්සම් කරලා තියා ගන්න.මට දවසක ඕනෙ."
"හ්ම්ම්...වල් කොල්ලා" නදී හිනා වෙනවා කට කොනකින්.
"අපි යමු පල්ලෙහාට නදී.අම්මිලා බලාගෙන ඇති."
නදීට නැගිටින්නත් දුකයි.ඒත් මොනා කරන්නද නදී.අපි තවමත් අපේ නෙමෙයිනෙ.අපි ඉක්මනට පහලට ආවා.රෑ අට හමාරටත් ලඟයි.අම්මලා මිදුලට වෙලා බලාගෙන අපි එනකම්.ඔයාලට මේ තරම්ම මාව විශ්වාසයිද අම්මෙ.නදී මගෙ අතේ එල්ලිලා බයික් එක ලඟටත් ආවා.
"මං ගිහින් එන්නම් අම්මේ.ගිහින් එන්නම් තාත්තෙ."
බයික් එකට ගොඩ වෙන්න කලින් මං නදීලගෙ අම්ම්ලාට කිව්වා.නදීව දාලා එන්න හිතක් නෑ මට.ඒත් මොනා කරන්නද නදී.මං ගිහින් එන්නම්.මගෙ නදී පරිස්සමින් ඉන්න.නදී ගේට්ටුව ලඟට දුවගෙන ගිහින්.හරියට මාව ගිහින් ඇරලවන්න වගේ.කෙල්ල පුංචි ටෙඩියව කවරෙකටත් දාගෙන ඇවිත් මගෙ අතට දුන්නා.අම්මලා බලාගෙන.මං අම්මලාට අත වැනුවා.මං යන්න කලින් නදීට හාදුවක් දෙන්න මගෙ හිතට පොරොන්දු වුනානෙ.දැන් එකක් මදිවට දෙකයි.ආයිමත් සැරයක් නදීගෙ නළලට පහත් වුනා මං.නදීට පුදුමයි අම්මලා ඉස්සරහදිත් මං කරන දඟ වැඩ වලට.
"පිස්සා..." නදී හිමිහිට කිව්වා.
"මගෙ මැණික පරිස්සමින් ඉන්න මං ආයිත් එනකම්.බුදුසරණයි."
"හ්ම්ම්...ඔයත් පරිස්සමින් ගිහින් එන්න අමිල අයියෙ.බුදුසරණයි ඔයාටත්.ගෙදර ගිහින් කෝල් එකක් දෙන්න.නැත්නම් මට අද නින්ද යන්නෙ නෑ."
"චූටි බකමූනි..."
පිටත් වෙන්න මොහොතකට කලින් කියලා මං මගෙ දෙතොල උල් කලා.ගෙදර යද්දි දහයත් පහු වේවි නදී.මං කෝල් කරනකම් ඇහැරලා ඉන්නෙපා නදී.ඔයා නිදා ගන්න.මං පරිස්සමින් යන්නම් නදී.එපා කියන්න බැරිකමට ඔයාගෙ පුංචි ටෙඩියව ආදරෙන් භාර ගත්තට මං කොහොමද නදී අම්මට හොරෙන් මෙයාව අරගෙන යන්නෙ ගේ ඇතුලට.අම්මට මං මොනා කියන්නද...
*******************
